Op 24 september 2013 overleed mijn moeder in mijn handen. Vandaag is dat dus alweer acht jaar geleden, en zoals ieder jaar ben ik vanochtend natuurlijk wakker geworden in dit besef en het gevoel van gemis dat niet overgaat.
Na de afscheidsbijeenkomst in de aula van de begraafplaats kwamen we terug in haar huis. Boven haar bed zat een vlinder op het raam die daarna nog een aantal keren is blijven terugkeren, tot op de dag van vandaag en op verschillende plekken. En elke keer opnieuw geeft dat het gevoel dat ze in de geest weer even bij ons is. De liefde blijft.
Gelukkig zijn er de ontelbare liefdevolle herinneringen aan en met mijn moeder, en straalt ze met haar levenslust nog altijd op de foto's die ons omringen. Zoals deze, die Frederick Linck van haar en mij maakte. Ze was met vriendinnen gekomen voor de uitreiking van de Hofvijver Poëzieprijs 2011 die ik organiseerde, in de Schutterszaal van het Haags Historisch Museum aan de Hofvijver. Over Frederick schreef ik kortgeleden al een stukje.
Wat een dierbare herinnering, en wat fijn om haar weer te zien zoals ze was en in mijn hart voortleeft.
Alleen de liefde overwint de dood. ❤
Over die vlinder schreef ik dit gedicht:
Weeshuis (1)
Je was nog niet weg
met je mooie bloes aan,
we zaten nog amper
voorgoed zonder jou
in je tuin of op het
raam bij je bed
klonk geritsel en
we keken in het
oog van een vlinder.
Ik opende zacht
de balkondeur
en daar ging je,
om bij ons te
blijven op
vleugels die
komen en gaan.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten