1e Klas

Vandaag was ik met mijn zoon Zwier weer in de 1e Klas restauratie op spoor 2 van Amsterdam Centraal, of voluit Grand Café Restaurant 1e Klas. Witte papegaai Elvis was er ook nog altijd (of weer, na de coronasluiting) op zijn stok op de bar, zoals dat betaamt in deze ambiance, want alles hier is gemaakt om zo te blijven als het was, in deze snelle wereld die al is veranderd als je even met je ogen knippert. Heerlijk, zo'n eiland in de stroom waarin de klokken nog de juiste tijd aangeven - in Amsterdam, Tokyo, New York - aan de donkere wanden in de hoge ruimte met zijn gedecoreerde plafond waaronder het geroezemoes der gasten zo prettig wordt gedempt. De obers en serveersters zijn er nog echt obers en serveersters die je een gevoel van gastvrijheid geven en met de juiste combinatie van rust en snelheid aan je tafel verschijnen.

Natuurlijk zaten we weer genietend tegenover elkaar en namen we het leven op onze reis door boven de bordjes met lekkers.

Architect Pierre Cuypers tekent zoveel jaar na zijn dood nog voor het ontwerp van Centraal Station dat in 1889 werd geopend. Naast een koninklijke wachtkamer ontwierp hij hier de eerste en tweede wacht- en verblijfsruimten. De oude eerste Klas wachtkamers zijn uitbundig gedecoreerd met bloemrijke scènes, moraliserende teksten en verbeeldingen van fabels zoals ‘de Vos en de Ooievaar’ van La Fontaine over de gretigheid. Kunstenaar Georg Sturm ontwierp de originele decoraties.

Altijd weer een feestje om hier van de ambiance en elkaar te genieten, en fijn om weer terug te keren in het besef dat er dan weer veel zal zijn veranderd, maar niet de 1e Klas.