De Hertenkamp

Afscheid van het Binnenhof - De Hertenkamp

Mijn zusje en ik woonden toen we klein waren in het brave en groene Rijswijk. Als we naar het aangrenzende Den Haag gingen, meestal met onze moeder en gezeten in de karakteristieke tram 10, was een van onze vaste lievelingsplekken De Hertenkamp. Want zo noemden wij, en iedereen trouwens in die tijd, het groene gebied naast het Malieveld en het Haagse Bos waar we de hertjes van dichtbij konden bekijken, met hun ranke pootjes, hun melkchocoladekleurige lijven doorspikkeld met witte vlekjes en hun natte neuzen.

Behalve Scheveningen (De Pier, het strand, ezeltjerijden, wat toen nog kon op het strand) en De Stad (met als vaste stop De Bijenkorf met zijn houten roltrap, en een kinderijsje toe) was dit wel echt onze lievelingskleuterplek. Want hier konden we aan de rand van een stukje stadsnatuur wegdromen in de reebruine ogen van de hertjes.

Wie had kunnen denken dat ik (60!) jaren later zou komen werken op een plek met de Hertenkamp voor de deur? Toch is dat gebeurd, want de tijdelijke behuizing van de Tweede Kamer aan de Bezuidenhoutseweg is in onverwoestbaar beton opgetrokken schuin aan de overkant van het hertjesparadijs dat, met het Malieveld en het Haagse Bos als geheel, als een groene oase midden in deze grote stad ligt. De wijken zijn eromheen gebouwd en dragen niet voor niets namen als Bezuidenhout en Benoordenhout - ten zuiden, respectievelijk ten noorden van de Haagse Hout. Het blijft, met de zee, een van de wonderen van Den Haag, zeg ik als geboren Amsterdammer.

Het Binnenhof dat we met Eerste en Tweede Kamer - waar mijn collega's en ik voor werken - de afgelopen zomer hebben verlaten is historisch onlosmakelijk verbonden met dit gebied, want het voormalige jachtslot van de graven van Holland verrees op het Binnenhof, aan het drinkwater van het meertje dat we nu nog kennen als de Hofvijver die gevoed wordt door de Haagse Beek.

De graven hadden hun jachtgebied in het Haagse bos en hielden koeien net buiten de bebouwde kom van de nederzetting Die Haghe - de Koekamp. Herten werden hier door Filips de Goede geïntroduceerd rond 1450 - voor het oog, voor de jacht en voor de hertenbiefstuk. Er lopen hier dus al ongeveer 570 jaar herten rond, oneindig veel langer dan de 60 jaar die mij scheiden van mijn jeugdherinnering, de beoogde 5 jaar tot de terugkeer naar het Binnenhof en de nog maar 50 weken tot mijn pensioen. 

Dan krijg ik de tijd om met mijn volwassen zoon en mijn kleinzoon naar de hertjes te gaan kijken en weg te dromen bij hun reebruine ogen.