Openingswoord bij de tentoonstelling Organische Krachten, 13 november 2021 in de Hoge Zaal van de Haagse Kunstkring
Dames en heren,
Het is mij een eer en een genoegen om hier het werk te mogen inleiden van deze drie kunstenaars bij de opening van hun tentoonstelling.
De titel Organische Krachten dekt de lading volledig, want één blik rondom in deze Hoge Zaal volstaat om de wolken te zien bewegen onder de zon bij Annemarie Spijkerman - de zon die bij Rob van Doeselaar schijnt boven de bergen waarop de sneeuw glinstert en smelt, in een langzame beweging die midden in deze zaal is gevangen in glas, ijzer en pigment door Theo ten Have.
Organisch is wat op een natuurlijke manier ontstaat, en Annemarie, Rob en Theo slagen er ieder voor zich in om de krachten die achter dat voortdurende scheppingsproces aan het werk zijn te vangen en hier voor ons zichtbaar te maken - in potlood op papier, in acryl en olieverf op linnen en paneel, in digitale tekeningen op een iPad of iPhone, in gestold glas, in ijzer en in pigment.
“Een mooie eenheid”, noemde Rob deze nieuwe tentoonstelling gisteren al in gesprek met Mar-Lin Schut in de serie Aan tafel bij de Haagse Kunstkring over zijn leven en werk, waaruit ik verder optekende: "Ik vind het verbazingwekkend dat mensen het over wonderen hebben. Eigenlijk is alles een wonder."
Zó is het. Wij zijn hier vanmiddag getuige van een wonder - het wonder van de geest die het onzíchtbare en onbenoembare áchter die wolken, die zon, die bergen, die sneeuw - kortom, de cyclus en de cirkelgang van het leven zelf - weet te raken en om te zetten in een vorm die we mee naar huis kunnen nemen en aan de muur hangen of op een sokkel zetten zodat we ons kunnen blijven verbazen over de schoonheid van dat wonder waarmee het ons dagelijks leven verrijkt.
Theo ken ik al sinds de jaren ‘80 via kunsttijdschrift Retirade waar hij meteen in stond met zijn plastieken. Zijn beeld Dolfijnendans in het Noteboompark in Voorburg behoort tot mijn lievelingsbeelden. De ontwikkeling in zijn organische werk tussen het begin en nu omschreef ik eerder als thuiskomen na een lange reis.
Rob kwam in mijn blikveld in 2014 met zijn tentoonstelling ALL INCLUSIVE, hier in de Kunstkring. Bij een plaatje - gemaakt door ruimtevaartorganisatie ESA - van het eerste licht in het heelal tijdens de oerknal schreef hij: "De projectie doet mij nog het meest denken aan een groot zwembad." Zijn verbeeldingskracht maakte er kleurige schilderijen van over zijn wereldbeeld, tussen de echo van zijn eigen zoon Jasper 'in het zwembad van zijn moeder' zoals hij het noemde en de Costa da Morte - het Voormalig einde van de wereld. Fascinerend.
Annemarie is geboren in IJmuiden, in de IJmond, waar ik zelf ook (in Beverwijk) woonde en (in Velsen-Zuid) op school zat. Onze connectie in het nú is via de man die ons beiden dierbaar is geworden én gebleven, en die ik vanaf 1975 als goede collega heb meegemaakt.
De organische krachten zijn in haar werk manifest, dat ontstaat vanuit haar verlangen een oorspronkelijke harmonie te herstellen. Het paradijs herwonnen, Paradise regained, door de scheppende kracht van de kunstenaar en de kunst. Bezieling is het woord dat bij haar werk opkomt.
De cirkel is rond. De organische krachten van de zon, de wolken, de bergen en de sneeuw - de cyclus van het leven en het aanraakbaar gemaakte wonder daarvan brengen ons waar we zijn, in deze zaal en met elkaar.
Annemarie Spijkerman, Rob van Doeselaar en Theo ten Have nemen ons mee in hun werk en nodigen u en mij uit in hun wereld.
Deze tentoonstelling is hiermee geopend!
Eelco van der Waals
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten