Bezieling

Overmorgen, zaterdag 13 november 2021 om 16 uur, is de feestelijke opening van de tentoonstelling Organische Krachten in de Haagse Kunstkring. Gisteren ging ik alvast naar de Hoge Zaal van de Kunstkring aan de Denneweg om er te kijken naar de opstelling van het gecombineerde werk van Annemarie Spijkerman, Rob van Doeselaar en Theo ten Have. Over Rob en Theo schreef ik hier al eerder een stukje; nu over Annemarie in aanloop naar de opening die ik zaterdag op haar uitnodiging mag verzorgen.

Op de website van Annemarie lees ik dat haar werk ontstaat vanuit het verlangen een oorspronkelijke harmonie te herstellen. Dat klinkt meteen al aansprekend, en geheel in overeenstemming met de organische krachten die de nieuwe tentoonstelling schragen. Alle reden dus om hier even bij stil te staan.

De oorspronkelijke harmonie herstellen impliceert dat die sinds de oorsprong verstoord is, en het verlangen naar de terugkeer ervan is blijkbaar zo manifest dat dat leidt tot actie - die in potlood, acryl en aquarel vorm krijgt in beelden die goedmaken of terugbrengen wat er ooit was. Paradise regained, om met de dichter te spreken, het paradijs herwonnen door de scheppende kracht van de kunstenaar en diens kunst - bij Milton en Marsman in woorden, bij Spijkerman op papier of linnen en in vitaliserend beeld.

Bezieling is het woord dat bij me bovenkomt als ik door mijn oogharen naar de schilderijen, gestileerde portretten en tekeningen van Annemarie kijk en haar filosofie erdoorheen zie schemeren. Het zijn wat die schilderijen betreft natuurbeelden in vlakken van kleur die een gevoel van landschappelijkheid oproepen en die je als kijker meteen situeren op zo'n gedroomde plek. Een plek waar je eerder was, graag bent of naar toe wilt, zoals zij het zelf noemt. Je kunt overal zijn waar de verbeelding je brengt.

Die plek is voor Annemarie aan de kust, of in elk geval in de buurt van water en lucht. Ze werd geboren in IJmuiden, met zijn brede strand en de verbinding via het Noordzeekanaal met het achterland en Amsterdam. Het is een gebied dat ik zelf ook goed ken omdat ik in Velsen-Zuid op school zat en vanuit Beverwijk waar ik jaren woonde twee keer per dag met de pont over datzelfde Noordzeekanaal heen en weer voer. Met zicht op de grootse wolkenluchten waaronder de Hoogovens, de ENCI en de papierfabriek van Van Gelder waar mijn vader werkte, en boven mijn hoofd de immer krijsende en zwenkende meeuwen. Vertrouwde beelden.

Onze connectie in het nu is de verbondenheid met een man die ons beiden dierbaar is geworden én gebleven. Door en dankzij Annemarie weet ik sinds kort dat hij zelf ook mooi kon tekenen en heb ik daarvan nu een afbeelding in mijn bezit met een gevoel van dankbaarheid.

Dankbaar en geïnspireerd ben ik ook door het verzoek om de mooie tentoonstelling van Annemarie, Rob en Theo overmorgen te komen openen. Ik verheug me erop!