Verbeeldingskracht

Morgen over een week (zaterdag 13 november 2021 om 16 uur) mag ik de tentoonstelling Organische Krachten in de Haagse Kunstkring openen. Rob van Doeselaar, Theo ten Have en Annemarie Spijkerman laten daar hun veelzijdige werk zien. Over Theo schreef ik hier al eerder, vandaag sta ik stil bij Rob, binnenkort bij Annemarie - en volgende week zaterdag bij alle drie.

La dernière neige - olieverf op doek, 90 x120 cm 

Met Rob van Doeselaar en zijn werk maakte ik voor het eerst kennis door zijn tentoonstelling ALL INCLUSIVE  in 2014 in de Haagse Kunstkring waar hij schilderijen en iPad schetsen liet zien. In het gelijknamige begeleidende boek stonden alle tentoongestelde werken en schreef hij: 

"Alles heeft met alles te maken. We ontdekken steeds meer. Het dijt maar uit. Nieuwe technologie laat onze imaginaire wereld verder groeien. (...) De tijd dat we zonder hulpmiddelen kijken is voorbij. Met het meten van kosmische achtergrondstraling kunnen we meer dan 13 miljard jaar terug naar de tijd toen de oerknal plaatsvond. De Planck-missie van de ESA, die de meting uitvoerde, publiceerde een plaatje van het eerste licht dat ooit heeft geschenen. De tweedimensionale ovale vorm is in werkelijkheid een afgeleide van ruim 15 maanden ruimtelijke waarneming naar de verst gelegen hoeken van het universum. (...)  De projectie doet mij nog het meest denken aan een groot zwembad."

Fascinerend. In het hoofd van de kunstenaar Rob van Doeselaar ontsprongen associaties die hij vervolgens aan de wanden van de Kunstkring vertaalde in kleurige schilderijen waarop hij ons meenam van de Big Bang via de val van Icarus naar de eerste beweging op een echo van zijn eigen zoon Jasper 'in het zwembad van zijn moeder' - en vandaar naar kleurige ovalen, zwembaden en all inclusive-associaties aan de rand daarvan onder palmen in de zon - tot aan de Costa da Morte - Voormalig einde van de wereld.

Het sluit aan bij het procedé dat Rob zelf beschrijft op zijn website: "Een schilderij maken is ook een reis in mezelf. Laag voor laag ontstaat een kunstwerk met een eigen ziel." Daar gebruikt hij ook het woord "verbeeldingskracht", en dát is wat bij me blijft hangen wanneer ik denk aan de thema's, beelden, plekken en indrukken die Rob in zijn werk samenbrengt en waarin hij zich weet uit te drukken. Wat we zien van Rob is zijn verbeeldingskracht.

De litho's en houtsneden uit het begin van zijn carrière heb ik gemist; ik ben binnengekomen in zijn ontwikkeling bij zijn tekeningen, schilderijen in olieverf én zijn iPad schetsen. Met de 'verrassende mogelijkheden' van die laatste zoals hij het zelf noemt heeft hij mij persoonlijk geïnspireerd en op een nieuw spoor gezet in mijn eigen onbeholpen schetsjes. Door Rob ben ik naast schetsen op papier begonnen met snelle tekeningen op mijn mobiele telefoon, in mijn geval met de app ArtRage. Dat leidde al snel tot een uitwisseling van indrukken en ervaringen, want Rob zit niet stil en reageert op wat hij ziet:

Rob: "Ik heb nu dan mijn eerste telefoonschetsje gemaakt, met de rechterwijsvinger. Uiteindelijk heb ik voor de app Brushes redux gekozen. Wat ik o.a. fijn vind is dat die niet probeert aquarel, krijt, olieverf, e.d. te imiteren, maar uit te gaan van een digitaal palet. Het is verder redelijk makkelijk de diverse ‘kwasten’ naar eigen hand te zetten. Niettemin nogmaals dank voor je reactie betreffende de app. Art Rage is ook goed. Vandaag zat ik aan het meer van Genève, dus dan kun je het schetsen niet laten."

Dat Rob het schetsen op zijn wandelingen vanuit Genève niet kan laten gaan we vanaf 13 november zien in de Kunstkring, want daar laat hij de bergen zien als een onuitputtelijke bron van verwondering.

Ook dát raakt me op een persoonlijke manier die alles te maken heeft met mijn oorsprong. Als kind kwam ik vaak in de bergen. Mijn ouders namen mijn zusje en mij mee naar de afgelegen dalen van het Engadin in Zwitserland waar we lange wandelingen maakten, om stil te houden bij een van de kapelletjes of een klaterend beekje. We vulden er onze veldfles en lieten de oneindigheid op ons inwerken, met een frisheid die verkwikt en rustig maakt.

Het is het gevoel dat meteen weer boven komt wanneer ik de bergen zie zoals Rob ze aan ons laat zien op zijn schilderijen en zijn iPad schetsen - met hun brede basis stevig op de aarde, en boven hun toppen de oneindigheid.

Bij de woorden die Rob hier zelf over gebruikt kan ik me alleen maar aansluiten: "Meestal heb ik een idee wat het einddoel is, maar is de weg ernaartoe onbekend. Toch brengt elke stap me dichterbij."

Tussen het eerste begin en het einddoel ligt de weg ernaartoe. Rob van Doeselaar is onze gids met zijn verbeeldingskracht en zijn verrasssende palet.