Rot

Rond 2017 begon ik met fermenteren. Aan de hand van Christian Weij en zijn boek Verrot Lekker betrad ik een wereld vol oude kennis, lekkere recepten en gezondheid door de aanstekelijke manier waarop Christian zijn boodschap weet over te brengen. Na zijn tweede boek Verrot Gezond kreeg ik de smaak goed te pakken en vulde mijn plankje met fermenteerboeken zich gestaag: Adam Elabd en zijn Fermenteren stap voor stap, Sandor Katz met zijn Wild Fermentation, Petra Casparek met Inmaken & fermenteren en René Redzepi en David Zilber met hun meesterlijke Noma's handboek voor fermenteren. 

Natuurlijk begon ik met zuurkool als klassieker, daarna ging ik recepten uitproberen voor gefermenteerde dranken, sauzen, zuurdesembrood, boter en meer, om vervolgens vis (vlees laat ik rusten) aan een onderzoek te onderwerpen. Mijn Romeinse garum van ansjovis - de lekkerste vissaus van de wereld - gaat volgende week in kleine flesjes.

Al die tijd zag ik regelmatig de naam voorbijkomen van Meneer Wateetons en diens boek Over Rot, dat ik ook weleens heb doorgebladerd maar altijd weer teruglegde of -zette. Pas deze week heb ik mezelf versie 2.0 cadeau gedaan, en nu ik het aan het doorlezen ben voelt het als een verrijking en aanvulling van wat ik de afgelopen jaren aan fermenteerkennis heb opgedaan. Veel achtergrondkennis, een goede theoretische onderbouwing van de gezondheidswinst die gefermenteerd voedsel merkbaar oplevert, en een handzaam overzicht van fermentaties uit de hele wereld. 

Het nieuwe fermenteerseizoen staat weer bijna voor de deur. Ik loop me alweer warm tussen de pagina's van Over Rot 2.0 - van Amazake tot Zymase.