Gisteren kwam de eerste Podium Witteman Masterclass uit de Singelkerk, de doopsgezinde schuilkerk aan het Singel in Amsterdam. Zoals de naam al inhoudt, is een schuilkerk vanaf de straat niet als zodanig herkenbaar en ziet die er van buitenaf uit als een gewoon huis en dus niet als een kerk.
Natuurlijk moest ik meteen terugdenken aan die keer dat mijn zoon Zwier als kleuter meeging naar een dienst in deze doopsgezinde kerk. Zijn doopsgezinde opa ging normaliter naar de diensten van dat kerkgenootschap op Terschelling waar hij woonde. Maar deze keer was hij in Amsterdam en gingen we met hem mee naar de mooie doopsgezinde schuilkerk aan het Singel. Het was ook voor mij de eerste keer dat ik er kwam.
Voordat de dienst zou beginnen zaten we op onze stoelen te wachten en keken we om ons heen. In de stilte weerklonk opeens het heldere kinderstemmetje van Zwier: "Pappa, waar is nou de kerk?".
Een glimlach ging door de rijen gezetenen, want iedereen begreep meteen hoe een kind een kerk ziet: een toren en een hoge ruimte met een puntdak waaraan je meteen ziet dat je met een kerk van doen hebt.
Diezelfde glimlach kwam bij het zien van deze uitzending natuurlijk meteen weer op mijn lippen, en ik was even terug in de tijd, decennia geleden, toen Zwier nog als kleuter naast me zat in de doopsgezinde kerk aan het Singel.
Verder heb ik enorm genoten van deze masterclass door niemand minder dan de inmiddels 88-jarige sopraan Elly Ameling, die bariton Vincent Kusters, sopraan Noëlle Drost en mezzosopraan Lucie Horsch de finesses van de liedkunst bijbracht, in liederen van Schubert, Schumann, Debussy en Fauré en onder begeleiding van pianist Hans Eijsackers.
Hier zien we haar op de foto naast Paul Witteman en de zangers, en via de link hieronder in een filmpje uit dezelfde uitzending.
Alles gaat voorbij, maar niets gaat verloren.
.jpg)
1.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten