Vandaag is het Vaderdag 2023. Natuurlijk denk ik aan mijn zoon, wiens vader ik ben - en die nu zelf ook vader is van zijn eigen zoon - en vooral aan mijn vader, die nu al ruim 17 jaar niet meer bij ons is.
Met mijn zoon zat ik de afgelopen week op het strand en uitkijkend over zee - de ideale mijmerstand, naast staren in een vuurtje - hadden we het over mijn vader, die de volgende dag voorbij zou komen in het Kamerdebat dat ik vanaf de publieke tribune zou bijwonen.
De uitkomst van dat debat brengt mijn vader weer terug in ons midden. In de 17 jaar sinds zijn overlijden is hij op tal van momenten voelbaar aanwezig geweest in mijn bewustzijn. Dat voelt altijd goed en maakt me tegelijk weemoedig en gelukkig.
Ook vandaag is de man die ik Pappa noem heel dichtbij. Ik kan hem bijna in mijn armen sluiten. Op deze Vaderdag doe ik niets liever dan dat.
.jpg)
1.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten