Indianen

 Foto; Indianen in de tuin, Rijswijk 1963

Als jongetje was de keus al niet moeilijk voor mij in de onvermijdelijke afweging: cowboys of indianen. Want cowboys waren ruw en luidruchtig, dronken veel en moesten dan altijd vechten waarbij het hele interieur van een saloon eraan ging. Nee, dan indianen met hun sluipende gang door de natuur waar ze moeiteloos in opgingen, hun geruisloos zoevende pijlen waarmee ze tot op grote afstand steevast doel troffen, hun onbegrijpelijke dansjes rond de totempaal en hun mooie squaws en verentooi. Indianen waren cool, zou je nu zeggen, maar dat woord kenden we toen nog niet.

Op deze foto uit Rijswijk, met links mijn vriendje Menno en in het midden mijn zusje, is al goed te zien hoe we opgaan in ons indianenleven. De wigwam op de achtergrond vormt het decor van ons krijgsberaad, waaraan alleen nog een knetterend kampvuur ontbreekt, maar dat we even later in actie zullen komen om iets heldhaftigs te verrichten is wel duidelijk.

Eigenlijk is er in al die jaren sindsdien niet eens zoveel veranderd, bedenk ik nu ik deze foto weer terugzie. Plannen smeden zit er nog altijd in, en van ruwheid en geweld moet ik ook op de gevorderde leeftijd die ik nu heb bereikt niks hebben. Ook al draag ik nu geen verentooi meer en loop ik niet meer met pijl en boog, in mijn hart hoor ik nog altijd bij de indianen.

Toch Menno en mijn zusje maar eens vragen hoe dat voor hen is.