Vandaag is het 14 september. Op deze dag namen we in een van de voorbije jaren afscheid van mijn moeder, die een jaar daarvoor was overleden, door haar stoffelijke resten die na haar crematie waren overgebleven in een urn, terug te geven aan de zee. Op de foto hierboven staan mijn zusje en ik op het strand van Breezand, met op de achtergrond het water van de Oosterschelde.
Op deze plek was ze zo graag en vaak met onze vader geweest,die al eerder was gestorven en die ook was uitgestrooid in zee.
In onze handen houden we op deze foto de bolvormige urn van geperst strandzand die de toepasselijke naam Samsara draagt, wat in het Sanskriet zoveel betekent als in cirkels ronddraaien, en in boeddhisme en hindoeïsme duidt op de cyclus van dood en wedergeboorte zonder begin en eind.
Samen liepen we de zee in en lieten we de bol met de as van Mamma zachtjes in het water zakken, dat heen en weer golfde en het dekseltje van zand als eerste optilde zodat de stroming vrij spel kreeg met de inhoud. Tussen onze twintig tenen in zagen we hoe de as zich vermengde met het water en als een voile heen en weer wuifde om op de ebstroom te worden meegevoerd in de grote zee.
.jpg)
1.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten