De zee, de zee ...

Gisteren was ik met Angèle bij de opening van de ledenpresentatie 'De zee, de zee…’ in de Haagse Kunstkring. Wat een prachtig, levend en onvergankelijk thema voor onze (enige) grote stad aan zee, en dan ook nog in de zomer, het seizoen om naar zee te gaan en langs het strand te lopen. Meesterlijk.

Zoals het affiche al vermeldt: de zee spreekt tot de verbeelding, zeker in Den Haag. De tentoonstelling geeft een rijk geschakeerd beeld van de zee, en de opening droeg daaraan bij, met de vertolking van het gedicht ‘De Mens en de Zee’ van Charles Baudelaire door Amanda Wolzak, voordracht, en David Prins, cello.

Bij de onderdompeling in mooi werk over de zee, aangename ontmoetingen en een drankje in de tuin was ik - onder meer - onder de indruk van het tweeluik in ets en aquatint van Leentje Linders, Tweeluik ‘De Zee' 1) en 2)’, 106 x 50 cm, dat ik hierbij laat zien.

Het zette meteen de toon voor dit hele weekend. Heerlijk om zo met de onvergankelijke zee te leven en zo dicht erbij, waardoor je op ieder moment van de dag of nacht op de fiets kunt stappen om de horizon te zien en de zeelucht te ruiken. Leve de zee!

XXXV.

De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zich-zelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend Schoon en kent zich-zelve niet.

Zij wischt zich-zelven af in eeuwige verreining,
En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt,
Zij drukt zich-zelven uit in duizenderlei lijning
En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.

O, Zee was Ik als Gij in àl uw onbewustheid,
Dan zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;

Dan had ik eerst geen lust naar menschlijke belustheid
Op menschelijke vreugd en menschelijke pijn;

Dan wás mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid,
Zou, wijl Zij grooter is dan Gij, nóg grooter zijn.

Willem Kloos, Verzen (1894).

Leentje Linders, Tweeluik ‘De Zee 1) en 2) ’, ets en aquatint, 106 x 50 cm