Op 25 september van dit jaar ging ik met pensioen na een lang werkzaam leven dat begon op het Binnenhof en eindigde bij dezelfde werkgever (de Tweede Kamer) op diens tijdelijke adres na de verhuizing van datzelfde Binnenhof.
Dé plek waar ik in al die jaren het Binnenhof betrad en verliet is de poort tussen Binnen- en Buitenhof: de Stadhouderspoort, met zijn brede doorgang in het midden en twee smalle doorgangen aan weerszijden. Hoe vaak ben ik tussen de middag een harinkje gaan happen of halen bij de haringkraam aan de Hofvijver vlak naast deze poort?
Nu heb ik dit aandenken sinds gisteren in mijn bezit, dat wil zeggen de prachtige ets die Wim Bettenhausen ervan maakte en die nu (nog t/m 26 december 2022) te zien is in de Haagse Kunstkring met andere verstilde etsen van zijn hand van Hofvijver en Binnenhof - tijdens de tentoonstelling Kijken naar het Binnenhof die ik zelf mocht organiseren om dat pensioen en dat afscheid van het Binnenhof te markeren.
De cirkel is rond. Want tegelijk met mij kocht gisteren mijn oud-collega met wie ik samen in 1975 begon een ándere ets van Bettenhausen, zodat we straks allebei een stukje Binnenhof thuis aan de muur hebben hangen dat de ontelbare herinneringen belichaamt aan dat lange en werkzame leven.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten