Een voornemen voor 2023

Vandaag is het 28 december 2022. De kerstdagen liggen achter ons, en het oude jaar is nog drie dagen oud voordat we het nieuwe jaar 2023 ingaan. Tijd voor rust en goede voornemens, terugblikken én vooruitkijken.

Voor mij komen die twee blik- en gemoedsbewegingen samen in de ets die ik sinds gisteren in huis heb, met als titel en onderwerp de Stadhouderspoort van het Binnenhof, gemaakt door meester-etser Wim Bettenhausen. Ik kocht deze ets (en een foto van Hans Kouwenhoven waarover in een volgend stukje) als aandenken aan de tentoonstelling Kijken naar het Binnenhof die gisteren eindigde, en natuurlijk omdat ik al tientallen jaren een groot bewonderaar ben van het werk van Bettenhausen.

Die tentoonstelling had ik georganiseerd om mijn pensionering te markeren, en in datzelfde kader deed ik mezelf een cursus cadeau: leren etsen bij Jan Naezer, ook al zo'n etser die ik bewonder om zijn eigen, heldere signatuur. 

Na een kleine twee maanden op zijn atelier begin ik meer oog te krijgen voor de aquatint als manier om toonwaarden uit te drukken op het papier, naast de lijn waar ik me als autodidactisch tekenaar tot nu toe altijd in snelle schetsen van bediende.

Vóór de kerstvakantie van het atelier heb ik mijn al-ler-eer-ste, voorzichtige schrede op dit pad gezet en aan het werk van mijn buren op het atelier Yvonne en Robert heb ik al een beetje gezien welke mogelijkheden zij daarmee weten te bereiken. Ziedaar een van mijn goede voornemens voor 2023.

Terug naar Bettenhausen en het Binnenhof. Want het topstuk op de genoemde tentoonstelling - voor mij en anderen - was zijn grote ets/aquatint Hofvijver, waarvan ik hier het hoekje rechtsonder laat zien. We zien de Mauritstoren, de ramen van het sousterrain van de Eerste Kamer en de onderkant van de ramen van de plenaire vergaderzaal, een stukje van het eilandje in de Hofvijver en de weerspiegeling van de gebouwen daarin op de voorgrond. 

Om die weerspiegeling gaat het me hier. Want door in te zoomen op de afbeelding lost de waanzinnig knappe detaillering van het figuratieve waarin Bettenhausen uitblinkt op in de abstractie van Naezer, en zo komen ook die twee samen op dit kleine kruispunt in de tijd - zo tussen de kerstdagen en het nieuwe jaar, waarin ik me door nu goed te kijken verder ga bekwamen in de lijn en de toon.

Zo zie je maar weer hoe heilzaam het is om even afstand te nemen en de rust te laten neerdalen voordat een nieuwe periode begint.