Room with a view

Er was een tijd dat ik in mijn schetsboekje overal raamuitzichtjes tekende in snelle schetsen, met potlood, balpen en kleur- of aquarelpotlood. In de loop der jaren moet ik er tientallen hebben getekend. De meeste zijn verdwenen in het spreekwoordelijke zwarte gat, maar een paar heb ik bewaard en zet ik hier op mijn blog bij elkaar. Nu ik er zo door mijn oogharen naar kijk komt de plek waar ik zo'n schetsje maakte weer moeiteloos terug, en de zin om weer vaker raamuitzichtjes te tekenen op plekken die daarom vragen. 

Met het nieuwe jaar voor de deur - morgen is het oudjaarsdag, dus nog twee nachtjes slapen - klinkt dat als een goed voornemen. Leve het uitzicht!

Room with a view - Afscheid van Marlene's uitzicht, Den Haag
Droge naald, aquarelpotlood. 

Uitzicht op de Corvershof bij avond, Amsterdam.
Potlood, kleurpotlood.

Raamuitzicht, Rechtstraat, Maastricht
Potlood, kleurpotlood

Raamuitzichtje in de Vogezen
Potlood, kleurpotlood

Raamuitzicht op de Via Ventiquattro Maggio, Rome.
Pen, aquarelpotlood.

Raamuitzichtje uit B67, snelle schets in mijn tekenboekje
op de 3e verdieping van de B-vleugel
Potlood, kleurpotlood.  

Een voornemen voor 2023

Vandaag is het 28 december 2022. De kerstdagen liggen achter ons, en het oude jaar is nog drie dagen oud voordat we het nieuwe jaar 2023 ingaan. Tijd voor rust en goede voornemens, terugblikken én vooruitkijken.

Voor mij komen die twee blik- en gemoedsbewegingen samen in de ets die ik sinds gisteren in huis heb, met als titel en onderwerp de Stadhouderspoort van het Binnenhof, gemaakt door meester-etser Wim Bettenhausen. Ik kocht deze ets (en een foto van Hans Kouwenhoven waarover in een volgend stukje) als aandenken aan de tentoonstelling Kijken naar het Binnenhof die gisteren eindigde, en natuurlijk omdat ik al tientallen jaren een groot bewonderaar ben van het werk van Bettenhausen.

Die tentoonstelling had ik georganiseerd om mijn pensionering te markeren, en in datzelfde kader deed ik mezelf een cursus cadeau: leren etsen bij Jan Naezer, ook al zo'n etser die ik bewonder om zijn eigen, heldere signatuur. 

Na een kleine twee maanden op zijn atelier begin ik meer oog te krijgen voor de aquatint als manier om toonwaarden uit te drukken op het papier, naast de lijn waar ik me als autodidactisch tekenaar tot nu toe altijd in snelle schetsen van bediende.

Vóór de kerstvakantie van het atelier heb ik mijn al-ler-eer-ste, voorzichtige schrede op dit pad gezet en aan het werk van mijn buren op het atelier Yvonne en Robert heb ik al een beetje gezien welke mogelijkheden zij daarmee weten te bereiken. Ziedaar een van mijn goede voornemens voor 2023.

Terug naar Bettenhausen en het Binnenhof. Want het topstuk op de genoemde tentoonstelling - voor mij en anderen - was zijn grote ets/aquatint Hofvijver, waarvan ik hier het hoekje rechtsonder laat zien. We zien de Mauritstoren, de ramen van het sousterrain van de Eerste Kamer en de onderkant van de ramen van de plenaire vergaderzaal, een stukje van het eilandje in de Hofvijver en de weerspiegeling van de gebouwen daarin op de voorgrond. 

Om die weerspiegeling gaat het me hier. Want door in te zoomen op de afbeelding lost de waanzinnig knappe detaillering van het figuratieve waarin Bettenhausen uitblinkt op in de abstractie van Naezer, en zo komen ook die twee samen op dit kleine kruispunt in de tijd - zo tussen de kerstdagen en het nieuwe jaar, waarin ik me door nu goed te kijken verder ga bekwamen in de lijn en de toon.

Zo zie je maar weer hoe heilzaam het is om even afstand te nemen en de rust te laten neerdalen voordat een nieuwe periode begint.  

De Stadhouderspoort

Op 25 september van dit jaar ging ik met pensioen na een lang werkzaam leven dat begon op het Binnenhof en eindigde bij dezelfde werkgever (de Tweede Kamer) op diens tijdelijke adres na de verhuizing van datzelfde Binnenhof.

Dé plek waar ik in al die jaren het Binnenhof betrad en verliet is de poort tussen Binnen- en Buitenhof: de Stadhouderspoort, met zijn brede doorgang in het midden en twee smalle doorgangen aan weerszijden. Hoe vaak ben ik tussen de middag een harinkje gaan happen of halen bij de haringkraam aan de Hofvijver vlak naast deze poort? 

Nu heb ik dit aandenken sinds gisteren in mijn bezit, dat wil zeggen de prachtige ets die Wim Bettenhausen ervan maakte en die nu (nog t/m 26 december 2022) te zien is in de Haagse Kunstkring met andere verstilde etsen van zijn hand van Hofvijver en Binnenhof - tijdens de tentoonstelling Kijken naar het Binnenhof die ik zelf mocht organiseren om dat pensioen en dat afscheid van het Binnenhof te markeren. 

De cirkel is rond. Want tegelijk met mij kocht gisteren mijn oud-collega met wie ik samen in 1975 begon een ándere ets van Bettenhausen, zodat we straks allebei een stukje Binnenhof thuis aan de muur hebben hangen dat de ontelbare herinneringen belichaamt aan dat lange en werkzame leven.