In een oud schrift uit de nalatenschap van mijn moeder vind ik gedichten van mijn Oma in haar handschrift, die ze schreef en dateerde in 1916. Ik ben ontroerd en onder de indruk. En ik realiseer me eens te meer dat ik ook in dit opzicht op de schouders van mijn ouders en voorouders sta. Een dichtersfamilie verbonden door het woord.
--
Wondere stilte in vroegen morgen
Het land nog in neevlen gehuld
De zon half achter sluiers verborgen
De lucht met vage geluiden vervuld.
Zo ijl is de lucht, nog zo zuiver
'k Voel me zo licht als in droom
Iets komt over me, als een huiver ..
Van stillen eerbiedigen schroom.
Dan langzaam stijgt hoger de zonne
De nevel verdwijnt voor het licht
De dag heeft de nacht weer verwonnen
Het duister voor 't morgenrood zwicht.
Zo zal eens de eeuwige morgen
De wereld bevrijden van 't kwaad
Zodat over al onze zorgen
Een lichtende zonne opgaat.
Willy Swarts
30 Juli 1916
Geen opmerkingen:
Een reactie posten