Met pensioen!

Op de laatste dag van de Algemene Politieke Beschouwingen namen mijn collega Coby en ik afscheid van ons werkende leven. In de foyer van de Max van der Stoelzaal was een afscheidsreceptie voor ons aangericht waar ik nu, drie dagen later, nog steeds van zit na te genieten. Ons diensthoofd hield een prachtige en persoonlijke toespraak vol herinneringen en zorgvuldig gekozen observaties. Er waren persoonlijke gasten gekomen die een zichtbare hink-stap-sprong vormden in mijn gevarieerde loopbaan. De collega's bedachten ons met warme woorden en een enorme hartelijkheid. En ik was overweldigd door de overvloed aan mooie en welgekozen cadeaus, die ik hieronder op de foto heb gezet en waarvoor ik de gulle gevers een persoonlijk bedankje stuur.

Al met al was het een afscheid dat mij en mijn collega nog heel lang zal heugen. Het stemt tot grote dankbaarheid op deze allereerste dag van mijn gepensioneerde bestaan en slaat een brug die de vorige levensfase met deze nieuwe verbindt tot één geheel in samenhang.

Dankbaar ben ik voor alles wat ik in mijn werkende leven heb kunnen en mogen doen en voor alle waardevolle ontmoetingen in al die jaren die mijn leven hebben verrijkt en die ik nog lang met me meedraag als een bron van inspiratie.

Kunst in de Kamer

De Tweede Kamer heeft - net als de Eerste Kamer - een eigen kunstcollectie, die 1300 kunstwerken omvat. Het grootste deel hangt, ligt en staat in het depot, een kleiner deel is te zien in de zalen, gangen en werkkamers van het gebouw. Beheerder van de collectie Hasna Bajraktarevic gaf afgelopen dinsdag, de dag dat de Kamer na het zomerreces weer voor het eerst bijeenkwam, een rondleiding langs het in de zalen en gangen zichtbare deel van de collectie. Samen met mijn collega Coby nam ik deel aan deze rondleiding, waarbij Hasna enthousiast en met kennis van zaken vertelde over de achtergrond en ontstaansgeschiedenis van ieder werk. Portretten, landschappen, beelden en plastieken, glaskunst en keramiek, het kwam allemaal voorbij in deze interessante rondleiding van anderhalf uur, die Hasna met regelmaat verzorgt en die ik van harte kan aanbevelen voor wie eens achter de schermen wil kijken en (de) kunst in de Kamer met eigen ogen wil zien.

Een van de hoogtepunten was en blijft voor mij de collectie getekende voorzittersportretten die ik al kende uit de Voorzittersgang op het Binnenhof, waarvan het leeuwendeel is getekend door Karel James. Ik stond al eerder stil bij het door hem getekende portret van Anne Vondeling.

Karel James was autodidact als tekenaar en was burgemeester van Gouda van 1938 tot de Tweede Wereldoorlog en vanaf de bevrijding tot 1965. Tijdens de oorlog was hij niet in functie. Hij werd gearresteerd en vastgezet in de gevangenis van Scheveningen vanwege vermeende belediging van een Duitse officier. Tijdens zijn gevangenschap bekwaamde hij zich verder in het tekenen van portretten. Van oud-minister van Binnenlandse Zaken Toxopeus kreeg James in 1964 de opdracht om portretten te maken van alle oud-Voorzitters van de Tweede Kamer sinds 1815. 

Een van de portretten in deze galerij die er voor mij uitspringen is dat van Jhr. Mr. D.T. Gevers van Endegeest waar ik tijdens de rondleiding een fotootje van maakte.

Voor mijn collega Coby en mij was deze rondleiding een voorproefje op het project waar we samen na onze pensionering dit najaar afscheid mee nemen van de Kamer. In de Haagse Kunstkring nemen we deel aan de tentoonstelling Kijken naar het Binnenhof van 3 t/m 26 december 2022. In het begeleidende lezingprogramma zal Hasna Bajraktarevic stilstaan bij de kunstcollectie van de Kamer. Houd de website https://sites.google.com/view/kijkennaarhetbinnenhof/homepage/parallelprogramma in de gaten voor meer informatie.

Afscheid van het Binnenhof

Afscheid van het Binnenhof. Gisteren was de laatste werkdag waarop ik inzetbaar was voor een eventuele ingelaste vergadering van het parlement in deze laatste week van het zomerreces. Het mocht niet zo zijn, de Kamer kwam - na de ingelaste vergadering van 23 augustus - deze week niet terug van reces.

Morgen is het weekend en daarna begint een nieuw parlementair jaar, waarin ik niet in het vergaderrooster vermeld ben, want tot aan mijn pensioen per 25 september heb ik de vakantiedagen opgenomen die ik nog had. Het werk zit er nu dus op, zoals mijn werkende leven over drie weken naadloos overgaat in het mogen zonder moeten en het doen zonder hoeven. Het voelt direct al anders.

Vandaag heb ik lekker in de tuin gewerkt van mijn hofjeshuis met de buren en het lijfelijke gevoel van tijd om in alle rust en ontspanning klussen aan te pakken en af te maken en tevreden terug te zien op het resultaat. Het is het begin van een nieuwe tijdrekening.

Tijd om, nu het Binnenhof in meerdere opzichten achter me ligt, in gedachten de vertrouwde wandeling te maken van Binnenhof 3 langs de Ridderzaal en schuin het carré over te steken dat we allemaal zo  goed kennen als onze nationale openluchthuiskamer. We zien, op deze foto die ik maakte, ijscoman Moes met zijn ijskar in de zon en de dagjesmensen die in een langgerekt nu de tijdloosheid bevolken. 

Hoe zei de dichteres Vasalis het ook alweer in haar gedicht Eb?

"Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?"

--

Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

M. Vasalis