De laatste dag

Op 24 september jl. schreef ik over het bundeltje met 10 gedichten dat ik had uitgebracht bij de sterfdag van mijn moeder, diezelfde datum tien jaar geleden. Het slotgedicht plaatste ik bij mijn bericht, dat ik behalve op mijn blog publiceerde op Linkedln, Facebook en Instagram. 

Een paar uur later al kreeg ik tot mijn verrassing een mailtje van Vincent van Stipdonk (die Zeer Kleine Liedjes maakt en die ik al een tijdje ken), die zich had laten inspireren door mijn gedicht op Linkedln en daar binnen een kwartier muziek bij had gemaakt. Hij vroeg me of hij er een ZKL van mocht maken en of hij daarin de eerste regel wat vaker mocht laten terugkeren. Natuurlijk stemde ik daar direct mee in.

Inmiddels is zijn liedje klaar, dat ik hier graag deel. Ontroerend dat mijn moeder nu ook in dit liedje voortleeft. Ik ben Vincent dankbaar voor zijn initiatief en voor deze mooie en onverwachte samenwerking. Mijn moeder zou het alleen maar prachtig vinden.

Hier is wederom het slotgedicht uit het bundeltje Mamma - Gedichten bij je laatste dag, en daaronder de link naar het liedje van Vincent.

X

Niemand
die weet hoe
het nu moet,

met je haar
op je kussen

met de tanden
in je mond

met je duster
aan het haakje

en je slippers
op de grond.

Je pyjama
rond je leden

en je koffer
in de kast.

hoe het moet
met je verleden

en wie daar
dan nu op past.